GÜLCAN MİKAYILOVA: "ANA DİLİMIZ - VARLIĞIMIZDIR!"

Akademik
Mədəd Çobanovun
əziz xatirəsinə
həsr olunmuş
II İnşa müsabiqəsi üçün


Ana dili - insanın kimliyidir, köküdür, ruhudur. Ana dili bizim yaddaşımız, tariximiz, mədəniyyətimizdir. Onu qorumaq milli varlığımızı qorumaq deməkdir. Bu dil bizi ana qucağı qədər doğma, vətən torpağı qədər müqəddəs hisslərlə bağlayır. Biz bu dildə ağlayır, gülür, sevinir, xəyal qururuq. Ana dili bizim mənəvi sərvətimiz, ata-babalarımızdan miras qalan ən dəyərli xəzinəmizdir.

Biz bu dildə danışmaqla təkcə özümüzü ifadə etmirik, həm də millətimizin tarixini, mədəniyyətini, milli-mənəvi dəyərlərini təbliğ edirik. Onu yaşatmaq, qorumaq, sevmək bizim müqəddəs borcumuzdur.

Müstəqil Azərbaycanın rəmzlərindən biri də dildir. Heydər Əliyev, ümummilli liderimiz, Ana dilimizə yüksək dəyər verməklə müstəqilliyimizin möhkəm dayaqlarını yaratdı.

Uşaqlıqdan eşitdiyim nağıllar, anamın laylası, nənəmin duaları hamısı bu dildə olub. Mən hər dəfə "ana dili" deyəndə içimdə bir qürur hissi baş qaldırır. Ana dili - ana südü kimidir, onu uşaqkən içməyən, böyüyəndə dadını bilməz, dəyərini anlamaz.
Düşünürəm ki, bu dili mənə anam-atam verib, bu dili sevməklə sanki onlara da bir təşəkkür etmiş oluram. Ana dili haqqında danışanda anlayıram ki, ana dilimə sevgimi ifadə etməyə kəlimələr kifayət etmir. Onun haqqında yazmaq o qədər də asan deyil, şərəfli olduğu kimi də məsuliyyətlidir. Bəzi insanlar xarici dilləri öyrənib öz ana dillərini unudurlar. Amma məncə, insan ilk növbədə öz dilini sevməli, düzgün və gözəl danışmağı bacarmalıdır.
Mən gələcəkdə müəllim olmaq istəyirəm. İstəyirəm ki, uşaqlara da ana dilimi sevdirim, onlara deyim ki, ana dili bizim kimliyimizdir. Bu gün biz öz milli məktəbimizdə oxuyuruq, öz ana dilimizdə şeirlər öyrənib, hekayələr söylədikcə anlayırıq ki, nə qədər gözəl, zərif, ifadə imkanları geniş bir dilimiz var. Biz bu dili dünyaya tanıdacaq güclü bir nəsil kimi yetişməliyik.
Nənəm xəstə idi, çox danışmırdı. Amma hər gecə yatmazdan əvvəl mənə bir layla oxuyardı, saf, təmiz Azərbaycan dilində. Onun səsi nə dərman idi, nə dua, amma həmişə ürəyimdə gözəl hisslər oyadırdı. Bir gün nənəm sonuncu dəfə mənə baxıb pıçıldadı: “Bu laylanı unutma, bala… Mən getsəm də, bu layla səninlə qalsın.” O gündən bəri hər dəfə danışanda elə bilirəm, nənəmin laylası içimdə səslənir, çünki ana dilim onun səsi, onun nəfəsi, onun sevgisidir. Ana dili - kökümüzdür. Kökünü itirən, yolunu da itirər.

GÜLCAN MİKAYILOVA,
Gürcüstan, Bolnisi rayonunun Talaveri kəndindəki
Arif Əliyev adına 1 N:-li ictimai məktəbinin
10-cu sinif şagirdi

Fənn müəllimi:
FATMA ƏLİYEVA

ZiM.Az


.