Alışıb ürəyim, odda, dayanmaz, Ürəyi daş olsan heç od da yanmaz. O qədər dərd edib, qəm edib könül, Pərvanə də olsa o, odda yanmaz.

Tahirə İlyasqızı 1965-ci ildə qədim Başkeçiddə -indiki Gürcüstanın Dmanisi rayonunda anadan olub. Dmanisidəki 2-li Azərbaycan orta məktəbini bitirib. Subaydır. Şeirləri müxtəlif mətbuat orqanlarında və "Zirvə" Poeziya antologiyasında çap olunub. Aşağıda dəyərli oxucularımıza Tahirə xanımın bir

Surxay Hatəm Mövlamverdi, 1966-ci ildə Şamaxı şəhərində anadan olub. 1985-ci ildə Jurnalist Sənətkarlığı İnstitutunu, daha sonra isə 1990-ci ildə Bilik Cəmiyyəti Express Universitetini bitirmişdir. “Həsrətinlə oyanan nəğmələr” kitabının müəllifidir. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin

Məni o yar salıb dərdə Qəzəllərdə şeirlərdə Gül əkdiyi sətirlərdə İndi tikan bitir şair Onnan xəbər gətir şair Onun kimi biri gülsə Biri getsə biri gəlsə Yardan ötrü yeri gəlsə Qələmini itir şair Onnan xəbər gətir şair Şirin dili şirin sözü Hədsiz darıxmışam düzü Görən orda gülür üzü Danış

Çinarların düzülübdür, qatar-qatar yol boyunca, Bu Süleyman bulağıdır, saf suyundan iç doyunca. Girəcəkdə Şəhid oğlun heykəlləşib dönüb tunca, Çox-çox ağır sınaqlara meydan mahalım Qaraçöp, İgidlərə, ərənlərə ünvan mahalım Qaraçöp. İnsanların etibarlı, qədirbilən, Hətəmtaydı, Obaların

GECİKMİŞ SEVGİ ETİRAFI Könül HİDAYƏTQIZI Yuxuma girmisən gelib bu gece, Arzumu, vusalmi bilmişem seni?

Tutam əllərindən bərk bərk yapışam.Alam dərd əlindən qoparam səni.Qurtaram həyatın sərt caynagından.Qoruyam hər dərdi bəladan səni. Qoparam sacına düşən ag dəni.Siləm gözlərindən qəmi,kədəri.Yox edəm cöhrənə cökən kölgəni.Alam bu dünyadan götürəm səni. Körpə uşag kimi sıxam köksümə.Dərdinin

İmran Qasımovun dramaturgiyasında insan amili. Sənin dramaturgiyanda qaldırılan məsələlər müasir adamların, zamanın problemləri olub qəhrəmanların simasında böyük tarixə vəsiqə almışdır. Sən hər barədə öz dövrünün vətəndaşısan, həqiqət, xeyirxahlıq, gözəllik, məhəbbət, ölüm, harmoniya kimi

Quliyev Sultan Ağa oğlu 1930-cu ilin may ayında Ordubad ra­­yonunun Tivi kəndində yoxsul kəndli ailəsində anadan olub. Ailəsi çox kasıb olub. Acılı-şirinli günlər yaşayıblar. Ailəsi ata, ana iki bacı və bir qardaşdan ibarət olub. 1938-ci ildə Tivi kənd 7 illik məktəbinin 1-ci sinfinə daxil olub.

Sənin qoynunda, göz açdım dünyaya, Torpağına, daşına, qurban Başkeçid. Sənsən mənim elim-obam,yurd-yuvam, Yurduna yuvana qurban Başkeçid.

8-ci sinifdə oxuyanda artıq hiss etdim ki, Zozunu sevirəm. Ancaq Zozunun bundan xeberi yox idı,heç mene ehemiyyet bele vermirdi. Zozu günü-günden ete-qana dolurdu.,Sarı saçları vardı,ortadan ten ayırdığı ağ bantlı qoşa hörükleri onu daha da cazibedar gösterirdi.Belke de bu,mene ele gelirdi,eslinde

İLQAR KƏPƏNƏKÇİ 1963-ildə qədim Qarayazı mahalının Aşağı Kəpənəkçi kəndində anadan olmuşdur. Rusiyanın Tümen vilayətində texniki ixtisas təhgsili alıb. Ədəbi yaradıcılığa orta məktəb illərindən başlayıb. İlk şeirləri ötən əsrin 80-ci illərində dövri mətbuata ayaq açıb. Poeziya üzrə püxtələşən İ.

Əvəz İdrisoğlu Abbasov haqqında xasiyyətnamə Əvəz İdris oğlu Abbasov 29 iyun 1948–ci ildə Laçın rayonunda qulluqçu ailəsində anadan olmuşdur. 1966-cı ildə Laçın rayon 1 saylı orta məktəbi bitirmişdir. 1968-ci ildən Bakıda yaşayır. 1968-1978- ci illərdə Bakı Dövlət Universiteti Nəşriyyatında

Qarabağım-həsrətindən yandı bağrım... Çadırlarda qalan qaçqın, məlul-məlul nə baxırsan? Yoxdur qəlbən rahatlığın... alovlanıb hey yanırsan... Deyirsənmi kaş olaydı, başı qarlı yaylaqlarım. Ürəyimə can verəydi sərin sulu bulaqlarım! Köç edəydik Kəlbəcərə...obamızda yaşayaydıq. Kəndimizin

Dr. Müşfiq Borçalıya = Eşitdim haqqımda kitab yazırsan, Allah kömək olsun, ay Mədəd oğlu! Yoluna-izinə kəhkəşan kimi, Yaşıl işıq salsın, ay Mədəd oğlu! Mən sənə nə deyim, bilirsən-təpə, Sahibi daimi olanda dönüb dağ olur... Səhrada kök atan tənha ağacın, Bağbanı olarsa bağlı bağ olur. Şöhrət

BORÇALI Aranlı-dağlısan, gözəl məkansan, Yurdumsan-yuvamsan, canımda cansan. Tanrımızdan bizə bir ərməğansan, Adındır qədimdən Ulu Borçalı! Qarayazı, Sarvan, Bolnis Başkeçid, Buna dünya-aləm olubdu şahid. Hamsı əhdə sadiq, hamsı mərd-igid, Sinəsi ərənlə dolu Borçalı! Sevən çox aşığı, sevən çox

(Qurban Təbiətoğlunun son vaxtlar qələmə aldığı duzlu-məzəli satirik şeirlərdən bəzi nümunələri oxucularımıza təqdim edirik) ŞAXTA BABAYA AÇIQ MƏKTUB !!! Şaxta Baba, bəri başdan bilginən: Çoxa tamarzıyıq, aza keçmişik... Qar Qızı gətirib “əritmə” burda, Bizdə qış qurtarıb, “yaza” keçmişik...

TƏZƏDƏN DOĞULDUM Uşaqkən quranı tutdum əlimdə, Anladım həyatın mənasını mən. Rəbbimin adını tutdum dilimdə, Duydum saflıq, paklıq dünyasını mən. Duyğularım məni çəkib apardı, Bakıdan Məşədə, Məşəddən Quma. Qurbanı olduğum məsum ruhların, Yanında yetişdim, arzuya, kama. Bağlı

Yoxluğun bizi sarsıtdı. Səni itirən gün Alvan tufan qopardı, Sərtçalanın-Muğanlının qosqosa daşları, qayaları, quşötürməz dərələri donub qalmışdı. Yekəoruclunun yan-yörəsində Söz, ocağının dörəsində Saz susmuşdu. İllər öncə yoxluq qorxusunu Sumqayıtdan götürüb doğma Muğanlıya gətirəndə də, yolüstü

GEDİRƏM MƏN YENİ İLİMƏ DOĞRU... Mən köhnə dərdimlə, köhnə qəmimlə, Gedirəm mən yeni ilimə doğru. Əyilən qəddimlə, sınan qəlbimlə, Gedirəm mən yeni ilimə doğru. Nə bir yenilik var, nə sevinc, fərəh, Vaxt - zaman məhduddur, ömürsə gödək. Üz tutub yaradan Tanrıya bir tək, Gedirəm mən yeni