Borçalım mənim Vətəndir can verib məni yaşadan. Nurlu şöləsiylə könüllər açan. Laləsi -nərgizi min ətir saçan. Çiçəklər bitirən borçalim mənim. Ad salib dünyaya şan -şöhrətiylə. Üz tutub tanriya haqq -hörmətiylə. Əbədi pay verib məhəbbətiylə. Nəsillər gətirən borçalim mənim. Axtardim dünyani

Murtuz Fərhad oğlu Məmmədli 3 dekabr 1967-ci ildə Ulu Bor­çalı ma­halının qədim Başkeçid (indiki Gürcüstanının Dmanisi) ra­yonundakı Qı­zıl­­­­kilsə kən­dində dünyaya göz açıb. 1991-ci ildə S.S.Orbeliani adı­na Tbi­lisi Döv­lət Pedaqoji İnstitutunun Azər­baycan dili və ədə­biyyatı bölməsini

(Bu şeir Səadət Butaya və Səadət Novruzqızına ithaf olunub) Gözəl səhnə gözlərimi çağırdı, Ağ örpəkli, eyni boyda-biçimdə. İki mələk Kürə doğru baxırdı, Elə bil ki, Kür ürəklər içindən, İz salmışdı xəyallara axırdı. Kür boyunca xatirə qayıqları, Sərilmişdi sakit dalğa döşünə, Eyni adlı, eyni

Həsrət nədir bilməz idim, Sənsiz öyrəndim, öyrəndim, Dərd tarlasına toxumu Səpdim öyrəndim, öyrəndim...

Aşıq Aida Gülzar (1969) Gülzar İbrahim qızı İlyasova - 1969-cu ildə qədim Qaraçöpdə - indiki Gürcüstanın Saqareco rayonundakı Düzəyrəm kən­din­də anadan olub. Düzəyrəm orta məktəbini və Mingəçevir şəhə­rində texnikum bitirib. Hələ körpə yaşlarından sazın-sözün işığında böyüyüb balaca Gülzar.

Türkiyə mayakdı yoxdur qorxusu Məmməd Araz möhtəşəm söz toplusu Heydər Baba yenilməz dağ ordusu Bütün sülaləsi sultandı, xandı Dahilər yetirən o Naxçıvandı Möminə türbəsi piri ocağı Memar Əcəmidir ustad qocagi Mərdlikdən ucaldı Xatun ocağı Dinə, şəriətə verdi təkandı Möminlər gətirən o Naxçıvandı

Səidə Əliyeva Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü Rusiya Yazıçılar Birliyinin üzvü Dik baxdı şair ölümün gözünə... Əbədiyyət beşiyi ana vətən, Şeir sənət ocağı lap əzəldən Tarixə bəxş edib dünya vüqarlı Nizami, Füzuli, Nəsimiləri. Xalqının qüruru, bəşərin fəxri Neçə ölməz dahi sənətkarları

Ülvi duyğularım qırıldı bənd-bənd, Çapdı xəyalımı ağ at, göy səmənd. Yolumu gözlədi getmədiyim kənd, Şəhərə gəldiyim o gündən bəri . Başımda yüz yana əsdi küləklər Yapışdı yaxamdan həzin qəm -kədər, Yatanda kənd gördüm,duranda şəhər, Şəhərə gəldiyim o gündən bəri. Gah yelə,gah qara, sazağa düşdüm

Həyatda o insan xoşbəxtdir ki, ürəklərdə yaşayır,həyat yolunda xatirə izi buraxır.Çox insanda cəm olaraq insani keyfiyyətlər vəhdət təşkil etmir.Söhbət insanlıqdan düşmüşkən , mənim səhhətimlə bağlı olaraq narahatçılıq keçirən hər bir dostuma öz minnətdarlığımı bildirirəm,nə yaxş ki, varsınız